Şimdilerde,daha güneş doğmadan uyanıyorum.
Saatin sesini duyduğumda
henüz kızıl bir renkte dolanıyor
İstanbul tepelerindeki bulutlar.
Sonra penceremi açıyorum
ve camdan dışarı uzanıp
kocaman bir nefes alıyorum.
Kollarımı pencerenin pervazına dayayıp
güneşin ilk ışıklarını görmek için
bekliyorum..
Beklerken,
önümden martılar kanat çırparak geçiyorlar,
Yeşilköy taraflarından
yukarı doğru süzülen
ilk sabah uçaklarını görüyorum birde.
Derken güneşin başını usul usul bulutların arasından
Beyazıt sırtlarına doğru uzatışını
seyrediyorum.
Sabah serinliği,
kuşların sesi
ve ışıl ışıl parlayan
güneşin ilk gülümsemesi.......
Tüm dostlarıma
güneşin doğuşu kadar keyifli
ve ışıltılı geçecek
bir bayram
diliyorum...
Sevgi ve saygılarımla.
Efsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder